Ervaringen

Het universum draait om mijn moeder

Ik besta per ongeluk. Dat ik een ‘moetje’ ben vertelt mijn moeder mij zolang ik mij kan herinneren. Ik sta stevig in mijn schoenen. Dat is geen verdienste maar een groot geluk. Na een moeizame lange relatie heb ik nu, sinds mijn 50ste, eindelijk een gelijkwaardige liefdevolle relatie. Dat biedt een heel ander perspectief op de wereld. Ik word gezien, geaccepteerd, gewaardeerd om wie ik ben.

Mijn moeder wil mij graag voor zichzelf hebben. Het liefst heeft ze dat ik bij haar kom wonen, de moederrol vervul, met haar op vakantie ga. Omdat ik daar niet aan voldoe, volgen represailles: drama, beschuldigingen, intriges, liegen, beledigingen, vreemde impulsieve acties, enzovoort.

Het universum draait om mijn moeder. ‘IK, IK, IK en nog eens IK!’
Ik ben naar een psycholoog gegaan om hierover te praten. Haar advies: neem niet alles serieus, stel grenzen, lucht je hart, praat erover met je man en zeg tegen je moeder dat ze naar de huisarts moet gaan voor een verwijzing. Mijn moeder heeft nooit ergens verantwoordelijkheid voor genomen, dus dit doet ze nu ook niet. Haar greep op mij bestaat nog steeds, maar ik ben me nu bewust van de mechanismen waardoor ik ze kan doorbreken.

Nu pas, na 55 jaar, besef ik dat ik haar niet kan redden, dat ik niet verantwoordelijk ben voor haar geluk.

Tips van Willie