Omdat ik hetzelfde meemaak. 37 jaar getrouwd met gevoelige man. Diagnose BPS. Waarin ik mij ook steeds in het vuur van de strijd afvraag of het nog wel zo moet en tegelijkertijd de kwetsbaarheid van hem zie. De beschuldigingen van zaken die hij me dan verwijt waar hijzelf debet aan is. Maar ook het berouw en schuldgevoel nadien en het mij verzekeren dat hij niet zou weten zonder mij te moeten leven. Zijn steeds maar weer proberen het oprecht beter te doen...
Heel herkenbaar verhaal en dito reacties. Fijn om te lezen dat je als partner van een add’er niet de enige bent die worstelt met de dagelijkse uitdagingen..
Het is heel herkenbaar. Mijn moeder schreeuwde vaak en was veel boos, maakte mij geregeld van streek als kind, terwijl ik een heel stil en rustig kind was. Nadat ik overstuur raakte (zoals zij dat noemt) ging mijn hoofd onder de kraan
Ik zit met jongere kinderen en een extreem verstrooide slimme man in dezelfde situatie. Dit is de reden dat mijn zoekopdracht op internet mij bij deze site heeft gebracht. Ik zoek handvatten en vind het dan fijn om verhalen van mensen te lezen die in een soortgelijke situatie zitten. Zo kan ik leren van de gemaakte fouten en toepassen wat bij een ander heeft gewerkt. Op deze manier hoop ik een eigen werkbare/ leefbare situatie te creëren. Allen die delen, bedankt! Liefs!
Dank voor je mooie, heldere verhaal. Zo herkenbaar: ik kan hem niet beter zorgen. Er zit een grens aan onze zorg als ouders en er zit een grens aan het herstel van onze dierbaren.
Het spreekt me aan omdat er zoveel kracht uit gaat van Sylvie. Dat ze ondanks haar wankele basis toch de moed heeft gevonden om haar eigen leven te leiden.
Dank dat dit verhaal gedeeld wordt, het is helend om verhalen te lezen over mede lot genoten. Het klinkt voornamelijk ook als een ouder met een narcistische persoonlijkheid-stoornis.
Schrijnend onze hulpverlening💔😭
Zo fijn om te lezen dat er meer mensen mee worstelen. Het is niet altijd makkelijk om maar het externe geheugen voor iedereen te zijn. Soms snak ik er zo naar om het allemaal even los te laten, maar wetende dat er dan van alles mis gaat lopen. Alle beloftes die worden gedaan en niet worden nagekomen. Ik kan het niet altijd opbrengen om te blijven herinneren dat het onvermogen is en geen onwil.
Herkenbaar. Mooi geformuleerd.